راهی که همیشه در خوابهای کودکیات آن قدر نورانی، باشکوه و پرهیجان بوده که جرأت تمام کردن خواب را نیافتهای، چهگونه در عرصهی حقیقت این قدر خاکستری، دلمرده و مأیوسکننده به نظر میرسد که دلت نمیخواهد در آن پا بگذاری؟!
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
touching note and belakhare be blogspot e ghahreman e shik ru avordin! harchand az ruye ejbar :D
پاسخحذف